Yüzsüz müyüm? İki yüzlü mü?

Bilmem.. Bence ikisi de değil.. Ortada büyük bir hırs alma var, o da gelip gidip bana vuruyor. Bana isabet etmesin diye uzaklaşıyorum-gizleniyorum-sokakları kendime dar ediyorum. Yetmiyor..

Bu dar geliş, bu titreme ile bir bilet daha aldım dün gece..
Kusuruma bakma İstanbul, sana ölüp bittiyordum ama sokakların beni mutlu edemiyor.
Kusuruma bakmayın İstanbul'da hep yanımda olanlar, bir de bu taraftan dinleyenler, kısaca tüm sevdiklerim.. Size bir mazeretim yok. Siz beni mutlu da ediyorsunuz ama..

Geçmiş defterlerimi kapatıp rafa kaldırmıştım. Çöpe atmam gerekiyormuş.
O zaman bu da  çöpe atma şerefine;