Ne onun yanında olabiliyorum, ne de ondan uzaklarda onun için üzülenlerin yanında olabiliyorum. Avrupa'nın bir köşesinde sıkışmış yas tutuyorum şu an yokluğuna inanamadan..
İyi gidiyordu, İyi geçmişti amelyatı. Biliyordum iyi olacağını bu gağantta birlikte olacağımızı. Hadi canım olamaz herhalde? Yıllar sonra ilk kez birlikte olacağımız gağantta artık o olmayacak mı?
Beco Daydayı bu sabah kaybetmişiz. Ben bunu bir mesajla duyuyorum ve ne onun yanında ne yayamların yanında olabiliyorum. Ondan bana kalan en büyük hediyem bu ördeğim. Hayatımda bugüne kadar nereye gittiysem götürdüm. Adaya, Kuşadasın'a, Hayastan'a, Fransa'ya, İtalya'ya şimdi de Portekiz'e..
Armen Tantik'le fotoğraf çekildik hatta. Dedim bak ördeği de alayım Beco Dayday'a gösteririm.
Hala bana pek inanılası gelmiyor. Sanki İstanbul'da olsaydım daha kolay hazmederdim. Ama bu kadar yakınken birlikte olmaya?
Elimden böyle bir yazı yazıp içimi dökmekten başka bir şey gelmiyor. Huzur içinde uyu Beco Dayday'ım. Bana yaşattığın unutulmaz çocukluğum için teşekkür ederim. Ğığeyfıls'larım hazır geliyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder