Uzun süredir hissettiğim bir durumu 140 karaktere sığmayacağını düşündüğüm için internet aleminde bir tweet yerine bir sayfa daha yer kaplıyorum bunun için şimdiden üzgünüm.
Bu sayfayı okuyorsanız zamanınızı bir tweetten fazla çaldığım için üzgünüm.
Zaman demişken, partili/kahveli, sevgilili/dostlu, nişanlı/düğünlü, Avrupalı/Amerikalı fotoğraflara zaman ayırmayıp facebook'u sadece yabancı arkadaşlarla iletişime girmek için kullandığım için de üzgünüm. Geçirdiğim zamanı, hayatımı buralara sığdıracak ya da başkalarının hayatını bu kadar merak edecek kadar değersiz bulmadığım için üzgünüm.
Bu görüşümü anlayamayan dostlarım için çok daha üzgünüm.
Bazen gerçekten çağ dışı hissediyorum kendimi. Bazen ekstra bir çaba sarfediyorum onlardan olmak için. Görüldüğü gibi kendimi bir Amish de ilan etmiyorum ama yapamıyorum (!) üzgünüm.
Ne fotoğraflara bakıp imreniyorum ne de milleti imrendirmek için çaba harcıyorum.
Üzgünüm yurtdışına son 2-3 yılda fazla çıktım bunu internet alemine sayfa sayfa ilan etmedim. Çünkü ben ilan etmeden bile 'NE GEZDİN BE !' oldu, bir de gözüne gözüne soksam yerin dibine girmiştim.
ÇOK ÇOK üzgünüm, üniversite hayatım boyunca çalışıp paramı Koton-Mango'ya harcamadım. Üzgünüm, paramı suyun 5 lira olduğu cafelerde harcayıp check-in yapmadım. Paramla yer gördüm, Erasmus yaptım, insan tanıdım. Paramla hayatımı değiştirdim üzgünüm. O para ben dışardayken de bitti ama yok ben gene de 'NE GEZDİM BE !'
Üzgün olduğum uyum sağlayamadığım daha birçok konu var ama sizin zamanınız da bence benim bu derdimden değersiz değil. Bilin sadece üzgünüm. Ama en çok da dikkat çekme çabasına girmeyip böyle bir yazıyı gerçekten hissederek yazdığım için üzgünüm. Umarım beni affedersiniz.
