5 Ocak 2014 Pazar

Pari yegar 2014

Küçüklüğümden beri heyecanla beklediğim Gağant'a (Yılbaşı) geldik çattık. Ya da o bize çattı. Sabahın köründe uyanırdım. Saçım bir gün önceden, giysim birkaç gün önceden hazır olurdu.

Okula giderdim hep bir heyecanla. Bu liseye kadar da böyle oldu..Üniversitede azalsa da, akşama doğru yılı devirmenin aile ile birlikte olmanın verdiği bir heyecan vardı.

Ama bu yıl bambaşkaydı. Dayımla kutlamak için geldiğim Hollanda'da çok sönük -  tatsız bir gağant geçirdik. Her şeye rağmen ne kadar gülebildiysek güldük, mutlu olmaya çalıştık. Benim durumum hepsinden daha kolay, ben onun yiğeniyim. Kuzenlerim için bir baba kaybı, Kerginim için bir hayat arkadaşı kaybı var. Durum hiç hayal edebileceğim gibi değil.


Tam karşı evde Lus isimli Hollanda'lı bir kadın varmış. Kendisi de 6 ay önce kaybetmiş kocasını. Onu da davet etmiştik ve cevabı ''Çok mersi Seta hanım.. Ama ben ilk Yılbaşımda kocamla olmak istiyorum''.

Büyük ihtimal Tv karşısında geri sayımı izleyerek belki sonra da kocasının fotoğrafına bakarak girmiştir yeni yıla. Ne kadar zordur kim bilir bir ömür geçirdiğin adamsız Gağant gibi özel bir günü geçirmek.  Kendimi o Tv'nun karşısında otururken hayal ettim. Yapayalnız, heyecansız tam tersine bir hüzün ile girmek yeni yıla. Ne kadar korkuyorum şu sahneden..


Ne olursa olsun, fotoğraftan öncesi sonrası fark etmiyor. İnsanoğlu gülüyor şu merete her şekil.  :)


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder